Montag, 30. April 2012

جشن اول ماه مه بر کارگران و زحمتکشان ایران خجسته باد


اول ماه مه روز همبستگی کارگران و زحمتکشان جهان است
 جشن اول ماه مه بر کارگران و زحمتکشان ایران خجسته باد

اول ماه مه روز جهانی کارگر ازراه می رسد و کارگران جهان در این روز با شکوه هم پیوندی و هم سرنوشتی طبقه خود بعنوان یک طبقه جهانی را جشن می گیرند . اول ماه مه در ایران اما تعطیل رسمی نیست و کارگران ایران همچنان برای برسمیت شناخته شدن این روز بعنوان روز جهانی کارگر مبارزه می کنند .
کارگران ایران امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه می روند که دراقتصاد ویران، درآمد های سرشارنفت (سال 1390 درآمد نفت به بیش از95 میلیارد دلار رسید) بتاراج می رود و میلیونها نفردرزیر خط فقر قرارگرفته اند. در حالیکه رسما خط فقر 575400تومان (230یورو در ماه ) اعلام شده ، حداقل دستمزد کارگران 387750تومان (155یورو در ماه ) تصویب شده است . بدین ترتیب بخش عظیمی از مزد بگیران کشوربه ورطه فقررانده شده و با وجود اشتغال قادربه تامین حداقل معاش خود نیستند،علاوه بر ان دهها هزار کارگر هرروزه برای دستمزدهای عقب افتاده ای مبا رزه می کنند که دربرخی موارد عدم پرداخت دستمزد ها به بیش از بیست ماه رسیده است .
کارگران ایران در صورت بیکاری بی بهره از حقوق و تامین اجتماعی اند . سطح دستمزد ها با سطح تورم تناسبی ندارد ، در حالیکه نرخ تورم به %21/5 رسیده وقدرت خرید کاهش یافته ودستمزد واقعی کارگران پایین نگه داشته شده است . این وضعیت رقت بار و کمرشکن به کارفرمایان اجازه می دهد تا با سوء استفاده از هرج ومرج اقتصادی و در فقدان تشکل های مستقل کارگری هرچه بیشتر برای کسب سود های نجومی همین حداقل بهای نیروی کار را نیزهدف قرار دهند و با منطق "کارارزان ، کارگرارزان" در شرایط بیکاری گسترده به استثمارو حشیانه ی کارگران بویژه کارگران مهاجر منجمله کارگران افغان در ایران ادامه دهند . کارگرانی که ناچارا گاهی در ۳ شیفت کار می کنند و در مقابل 12 ساعت کارطاقت فرسا و خدماتی با دریافت مزدی کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده در زیر خط فقر زندگی نمایند.
فعالین کارگری ایران که به همراه خانواده هایشان با آگاهی طبقاتی برای تغییر وضعیت موجود مبارزه می کنند هرروزه تحت فشار وکنترل پلیسی قراردارند و" بجرم اقدام علیه امنیت کشور" دائما مورد آزار واذیت قراردارند . دستگیری محمود صالحی ،منصور اسانلو ، بهنام ابراهیم زاده ، علی نجاتی ، رضا شهابی ، علیرضا غلامحسینی ، رضا رخشان ، ابراهیم مددی تنها نمونه هایی است که نشان می دهد ، دولت کنونی احمدی نژاد نیز علیرغم وعده های عوام فریبانه اولیه همچنان سیاست های ضد کارگری را ادامه داده و با سرکوب فعالین کارگری مانع سازمانیابی کارگران در تشکل های مستقل خود برای دفاع جمعی و سازمانیافته ازحقوقشان می گردد.
رسالت دولت احمدی نژاد اجرای سیاست خصوصی سازی و هموارکردن راه حرکت سرمایه و انباشت سرمایه در یک چشم اندازدرازمدت است . این دولت بعنوان بزرگترین کارفرمای کشورو سرمایه گذار برای توسعه منافع اقتصادی و بهره وری از منابع سود آوردرکل منطقه به رودررویی با قدرت های غربی دامن می زند تا با قدرت نمایی نظامی بتواند از رقبای منطقه ای وجهانی امتیازات اقتصادی گرفته و درسرمایه گذاریهای استراتژیک و سودهای حاصله سهم خویش را تضمین نماید.
دراین وضعیت بحرانی است که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی به بهانه خطرخارجی با شدت مطالبات معیشتی ، اجتماعی و سیاسی لایه های مختلف اجتماعی منجمله کارگران، زنان ، دانشجویان و آزادیخواهان را سرکوب می نماید و از سوی دیگر با وعده " امنیت سیاست – اجتماعی " سرمایه داران بزرگ خارجی را دعوت به سرمایه گذاری می نماید
بنابراین دولتی که اجرای خصوصی سازی اصلی ترین راستای سیاست اقتصادی اش را تشکیل می دهد و بر اصلی ترین رشته های اقتصادی کنترل تمام دارد و بزرگترین کارفرمای کشورمحسوب می شود بدنبال تضمین بیشتر جایگاه سرمایه داری ایران در روابط سرمایه داری جهانی است و ناچار است خود را با نیاز های سرمایه جهانی تطبیق دهد وبرای تقسیم بازار جهانی و محدود کردن حقوق کار و در هم شکستن تشکل های کارگری ازسیاست های غالب جهانی موسوم به نئولیبرالیسم تبعیت نماید . بی دلیل نیست که صندوق بین المللی پول در گزارش اخیرش در باره ایران ، احمدی نژاد را مورد تمجید قرار داد و از محرک های تازه ای که احمدی نژاد برای اجرای خصوصی سازی ایجاد کرده است ابراز خشنودی نمود . روشن است که سرکوب خشونتبار جنبش کارگری هیچگاه مانعی بر سر راه سرمایه های بین المللی در حمایت از چنین رژیمهایی نبوده است.
اول ماه مه در ایران سمبل مبارزه ی متحدانه و بین الملل کارگری است . ضرورت این مبارزه و آگاهی از منافع طبقاتی در بین کارگران ایران نیز حاصل شرایط واقعی و عینی است که جامعه سرمایه داری آنرا سبب شده است . ازهمینروست که جنبش کارگری ایران در مقابل تعرضات سرمایه بخش جدایی ناپذیر جنبش بین المللی کارگری است . این جنبشی است که به اعتبار خود ویژه گی ضد سرمایه داری اش با جنگ و نظامیگری مخالف است و بهمراه مطالبات روزمره برای جهانی عاری از جنگ و برقراری عدالت مبارزه می کند .
اول ماه مه روز همبستگی ، همگرایی و همکاری مبارزاتی نهاد ها و تشکل های مستقل کارگری در ایران است . این آن پیامی است که کارگران پیشرو ایران امسال با امید به تحقق و گسترش آن به استقبال اول ماه مه شتافته اند.
ما کانون همبستگی ایرانیان در مونیخ که خود بخشی از طبقه کارگرآلمان محسوب می گردیم با پشتیبانی قاطع از مبارزات ضد سرمایه داری درون جنبش کارگری ایران و حمایت از مطالبات عموم کارگران ایران منجمله حق تشکل مستقل کارگری و برسمیت شناخته شدن اول ماه مه بعنوان روز تعطیل رسمی در ایران ، کلیه فعالین کارگری آلمان را به ادامه همبستگی بین المللی با کارگران ایران فرا می خوانیم تا در این وضعیت بحرانی که در منطقه ی خاورمیانه حاکم گشته و کابوس جنگی دیگر را به گردش درآورده است ، بتوانیم با حمایت از مطالبات برحق کارگری فعالین کارگری ایران را یاری رسانیم و اول ماه مه امسال را به روز همبستگی کارگری و مبارزه با توطئه های سرمایه داری بر علیه طبقه کارگرو مبارزه ی قاطع با جنگ طلبی و جنگ افروزی مبدل نماییم . پیروز باد مبارزات کارگران جهان

کانون همبستگی ایرانیان، آلمان / مونیخ
hambastegi.hambastegi@yahoo.de
http://iranischesolidaritaet.blogspot.de





Es lebe 1 Mai , internationaler Tag der Arbeit


1. Mai, der internationale Tag der Arbeiter, naht. Weltweit bereiten sich Arbeiter für diesen glorreichen Tag ihrer Solidarität vor, um an ihre schicksalhafte Gemeinsamkeit zu erinnern und sie zu feiern. Im Iran ist dieser Tag jedoch noch immer kein freier Tag. Die Arbeiter im Iran kämpfen weiterhin für die Anerkennung des Tags der Arbeiter.
Die Arbeiter im Iran gehen den 1. Mai unter schwierigsten Bedingungen entgegen. Sie befinden sich in einer wirtschaftlichen Ruine, in der die horrenden Öleinkommen (2011 wurden über 95 Milliarden Dollar erzielt) geplündert werden und Millionen Menschen unter der Armutsgrenze leben müssen. Während die Offizielle Armutsgrenze auf 575400 Toman (230 Euro) festgelegt wurde, beträgt der ebenso staatlich festgelegte Mindestlohn gerade mal 387750Toman (155 Euro) im Monat. So wurde der Großteil der Lohnabhängigen in die Armut getrieben. Diese Menschen sind trotz Beschäftigung nicht in der Lage, ihre Grundbedürfnisse zu decken und ihr Lebensunterhalt aufrecht zu erhalten. Darüber hinaus kämpfen Zehntausende Arbeiter um ihren zurückbehaltenen bzw. Nicht gezahlten Löhne, die in manchen Fällen sogar die Grenze von 20 Monate Verzögerung erreicht haben.
Die Arbeiter im Iran verfügen im Falle der Arbeitslosigkeit über keinen sozialen Schutz. Die Löhne steigen nicht nur gemessen an die Inflationsrate, sondern befinden sich in andauernde Bewegung nach unten. Diese miserablen Verhältnisse ermöglichen den Unternehmern, den wirtschaftlichen Chaos und die fehlenden Organisationen der Arbeiter voll auszunutzen. Die Gunst der Stunden nutzend, greifen die Unternehmer sogar diese niedrigen Löhne an, um weiter hin nach dem Motto „billige Arbeit, billige Arbeiter“ den Ausbeutungsgrad zu verschärfen und die entrechteten Arbeiter, darunter die Immigranten aus Afghanistan, ausbluten zu lassen. Nicht selten arbeiten viele in 2, 3 Schichten. Auch ein Arbeitstag von 12 Stunden harter Arbeit wird nur unter der festgelegten Mindestlohngrenze entlohnt.
Unter solchen Bedingungen kämpfen die Aktivisten der Arbeiterbewegung mit ihren Familien für die Änderung des gegenwärtigen Zustands. Sie sind einer täglichen polizeilichen Kontrolle ausgesetzt und werden unter dem Vorwand „Insurktion gegen die Sicherheit des Landes“ schikaniert. Die Inhaftierung von Mahmoud Salehi, einer der bekanntesten Arbeiteraktivisten, am 9. April 07, ist nur ein, wenn auch besonderes, Beispiel dieser Fälle. Unter der Anschuldigung der Teilnahme an Maikundgebungen 2004 in Saghez, eine Stadt in Kurdistan, ist er jahrelang bedroht, schikaniert, festgenommen und durch die Gerichtsinstanzen geschleift worden. Diese Machenschaften zeigen, dass auch die Regierung Ahmadinedhschad’s trotz demagogischer Versprechungen, weiterhin die arbeiterfeindliche Politik ihrer Vorgänger fortsetzt. Sie versucht mit der Unterdrückungspolitik die Bemühungen der Arbeiterschaft für die Gründung ihrer unabhängigen Verbände für die gemeinsame Verteidigung ihrer Rechte zu unterbinden.
Die längerfristige Aufgabe der Regierung Ahmadinedschad besteht in der Durchführung der Politik der Privatisierung, um den Weg für die Investitionen und die Akkumulation des Kapitals zu ebnen. Als größter Investor und Arbeitgeber des Landes schürt diese Regierung zugleich die Auseinandersetzung mit den westlichen Mächten für die Durchsetzung und Vergrößerung ihrer wirtschaftlichen Interessen und die Ausbeutung der Ressourcen in der Region. Sie versucht mit der Demonstration militärischer Stärke ihrer regionalen und globalen Konkurrenten Konzessionen abzuringen und ihren eigenen Anteil an der strategischen Teilung der Ausbeute zu sichern. Unter dem Schatten dieser krisenhaften Entwicklung und mit dem Vorwand der ausländischen Gefahr unterdrückt sie mit massivem Einsatz der Gewalt alle wirtschaftlichen, sozialen und politischen Forderungen unterschiedlicher Bevölkerungsschichten von Arbeitern bis hin zu Frauen, Studenten und Freiheitsliebenden Menschen. Gleichzeitig verspricht sie ausländischen Investoren „sicheres soziales Umfeld“ und lädt sie zu Investitionen im Iran ein.
So bleibt einer Regierung, die die Privatisierung als wichtigste Säule ihrer Wirtschaftspolitik definiert, keine andere Wahl, als sich den Bedürfnissen des weltweit agierenden Kapitals anzupassen. Dass diese Regierung selbst alle wichtigen Bereiche der Wirtschaft unter ihrer Kontrolle hat und der größte Arbeitgeber im Lande ist, bestärkt sie gerade in ihrem Bemühen, sich den Rahmenbedingungen des globalen Kapitals anzupassen. Nicht ohne Grund lobt der letzte Bericht von Internationaler Währungsfond (IWF) gerade die Regierung Ahmadinedschad’s für ihre Bemühungen, neue Impulse bei der Privatisierung ausgelöst zu haben. Dass dabei die Arbeiterbewegung brutal unterdrückt wird, war nie für das internationale Kapital ein Hindernis, solche Regime zu unterstützen.
Liebe Kollegen, liebe Kolleginnen,
der 1. Mai im Iran gilt als Symbol des einheitlichen und internationalen Kampf der Arbeiter. Die Notwendigkeit des Kampfes um diesen Tag ist den objektiven Bedingungen entsprungen, die allen kapitalistischen Gesellschaftsordnung immanent sind. So ist die Arbeiterbewegung im Iran ein untrennbarer Bestandteil der internationalen Arbeiterbewegung. Sie ist Kraft ihrer antikapitalistischen Zuneigung gegen jegliche Kriegs- und Militarisierungspolitik und kämpft neben ihrem täglichen Kampf für eine Welt ohne Kriege und für die Gerechtigkeit.
Gerade in diesem Jahr ist der 1. Mai mehr denn je zu einem Tag der Solidarität, des Zusammenfinden und der Zusammenarbeit aller unabhängigen Initiativen und Organisationen der Arbeiterbewegung im Iran. Mit dieser Botschaft der Hoffnung gehen die fortschrittlichen Arbeiter im Iran dem 1. Mai entgegen.
Wir, Iranischer Solidaritätsverein , die uns selbst als einen Teil der Arbeiterbewegung in Deutschland verstehen, bekunden unsere entschiedene Unterstützung der antikapitalistischen Kämpfe innerhalb der Arbeiterbewegung im Iran. Wir unterstützen die Forderungen aller Arbeiter im Iran, von Recht auf Gründung unabhängiger Vereinigungen bis hin zur Anerkennung des 1. Mai als offizieller Feiertag. Wir rufen alle Aktivisten der Arbeiterbewegung in Deutschland auf, ihre Solidarität mit den Arbeitern im Iran verstärkt fortzusetzen, um gemeinsam unter den schwierigen Bedingungen der gegenwärtigen Drohungen eines Krieges im Mittleren Osten, die Arbeiter im Iran zu einem erfolgreichen Kampf gegen die Kriegspolitik zu verhelfen. Der 1. Mai kann in diesem Jahr zu einem Tag der Arbeitersolidarität und des Kampfes gegen die arbeiterfeindlichen Pläne des Kapitalismus werden.
Hoch lebe der weltweite Kampf der Arbeiter.
Iranischer Solidaritätsverein
hambastegi.hambastegi@yahoo.de

Freitag, 27. April 2012

فراخوان : به خیابانها می آییم با پرچم های سرخ

فراخوان
به خیابانها می آییم با پرچم های سرخ
اول ماه مه روز ماست با هم هم آوا شویم
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر
سه شنبه اول ماه مه 2012
راهپیمائی از ساعت 10.15 تا 11.00
Schwanthalerstr. 64 تا Marienplatz
میز اطلاع رسانی
از ساعت 11.30 تا 12.30
Neuhauser Straße 8,,
(Fußgängerzone) , München

کانون همبستگی ایرانیان،آلمان / مونی

Sonntag, 22. April 2012

تاريخ مختصري از روز جهاني كارگر :روی عکس کلیک کنید






فراخوان
کارگران جهان متحد شوید
اول ماه مه روز همبستگی کارگران و زحمتکشان جهان است
جشن اول ماه مه بر کارگران و زحمتکشان ایران خجسته باد
کارگر زندانی ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد
سه شنبه اول ماه مه 2012
ساعت 11.30 تا 12.30
Neuhauserstr. 8,,
(Fußgängerzone) , München

کانون همبستگی ایرانیان،آلمان / مونیخ

Kundgebung

Es lebe internationaler Tag der Arbeit
Freiheit für gefangene Arbeiter und alle Politische Aktivisten im Iran
Dienstag, 1.05.2012,
11:30 bis 12:30 Uhr
Neuhauserstr. 8,,
(Fußgängerzone) , München


iranischer solidaritätsverein

Freitag, 20. April 2012

سیزده فروردین را با هم جشن بگیریم / -جشن چهارشنبه سوری در شهر مونیخ

سیزده فروردین را با هم جشن بگیریم


سیزده فروردین را با هم جشن بگیریم
مونیخ ، یکشنبه اول آپریل 2012 ساعت 11
;Lerchenauer see
Lassalle straße 80
80995München
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سخت بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غم لشکرانگیزد که خون عاشقان ریزد
منو ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم


سیزده فروردین را با هم جشن بگیریم


جشن چهارشنبه سوری در شهر مونیخ


جشن چهارشنبه سوری در شهر مونیخ
با هموطنانمان در ایران همصدا شویم
اسپند دونه دونه .....رژیم سرنگونه
زمان سه شنبه 13 مارس 2012
از ساعت 19
مکان کنار رودخانه ایزار ، زیر پل تال کیرشن، باغ وحش
unter der Thalkirchen Brücke
U3 : Thalkirchen (Tierpark

خامنه ای بدونه            بزودی سرنگونه