Freitag, 28. Juni 2013

در برابر تندر می ایستند ، خانه را روشن می‌کنند و می میرند

در برابر تندر می ایستند ، خانه را روشن می‌کنند و می میرند


در ۸ تیرماه ۵۵، رژیم شاه با گسیل یک نیروی نظامی وسیع و استفاده از هلی‌کوپتر به خانه‌ای که اعضای مرکزی سازمان چریک های فدائی خلق ایران در آن اجلاس داشتند، یورش برد. درگیری مسلحانه ساعت‌ها ادامه یافت. تعدادی از مزدوران رژیم به قتل رسیدند. در جریان این نبرد، رفقا قهرمانه مقاومت کردند و جنگیدند و تمامی اعضای رهبری سازمان جان باختند. رفیق حمید اشرف که تا آن موقع بارها حلقه  محاصره ساواک را شکسته بود و بارها پس از ضربات، با سازماندهی مجدد،  به ادامه‌کاری و فعالیت سازمان یاری فراوان رسانده بود، در این ضربه جان باخت.
یادشان جاودان و راهشان پرره رو باد


هفتاد پناهجو در شهر مونیخ دست به اعتصاب غذای خشک زده‌اند


ده ساعت پس از حمله پلیس به پناهجویانZehn Stunden nach der Attacke der Polizisten auf die Flüchtlinge
Menschenrechte auf deutsche Art und Weise!!! ، حقوق بشر به شیوه آلمانی Polizeiangriff auf streikende flüchtlinge in München am Sontag 30.Jun.2013 um 05:30Uhr یکشنبه 30ژوئن 2013 ساعت 5.30 صبح ، حمله پلیس به پناهجویان متحصن در خواب مونیخ ، دمیدان ریندر مارکت
div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">

اجتماعی

هفتاد پناهجو در شهر مونیخ دست به اعتصاب غذای خشک زده‌اند

زنی حامله، مادری به همراه دو کودک ۸ و ۹ ساله و جوانی که معتقد است در افریقا با گلوله کشته می‌شد اما اکنون در اینجا به تدریج می‌میرد، جزو پناهجویانی هستند که در اعتراض به وضعیت ناگوار خود به اعتصاب غذای خشک دست زده‌اند.
۷۰ پناهجو از روز شنبه اول تیر، برابر ۲۲ ژوئن، در میدان "ریندرمارکت" در مرکز شهر مونیخ به منظور اعتراض به وضعیت زندگی‌شان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این پناهجویان از کشورهای مختلفی مثل ایران، افغانستان و کشورهای افریقایی هستند.

به گزارش خبرگزاری آلمان در کنفرانس خبری که روز سه‌شنبه چهارم تیر، ۲۵ ژوئن، در این باره تشکیل شد، افراد این گروه اعلام کردند که دست به اعتصاب خشک زده‌اند. اعتصاب‌کنندگان گفته‌اند که اقدام آنها یک پیام مشخص دارد: «ما شهروند نیستیم، هیچ حقی نداریم، ما خواهان تغییر شرایطمان هستیم».

یک زن باردار آفریقایی و زنی ایرانی - افغان همراه با دو کودک هشت و نه ساله در میان اعتصاب‌کنندگان هستند.

این پناهجویان نامه سرگشاده‌ای نیز به آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، و آندریاس فوس‌کوله رئیس دادگاه حمایت از قانون اساسی آلمان نوشته ‌و در آن از شرایط پناهجویان در آلمان انتقاد کرده‌اند. در این نامه توضیح داده شده که پناهجویان در کمپ‌های پناهندگی به انزوا می‌افتند، آزادی رفت و آمد ندارند و مدام در خطر اخراج قرار دارند.

تا کنون ایالت بایرن که توسط دو حزب سوسیال مسیحی و لیبرال‌ها اداره می‌شود، به این نامه و نیز اعتراضات پناهجویان پاسخی نداده اما حزب سوسیال دموکرات مونیخ با اعتصاب‌کنندگان اعلام همبستگی کرده است.

رئیس شعبه حزب یادشده در مونیخ و همچنین همکار او در پارلمان بایرن از دولت آلمان خواسته‌اند که قانون اقامت اجباری در محل کمپ، ممنوعیت کار در سال اول پناهجویی و دادن بسته‌های غذایی به پناهجویان را لغو کنند.

اینها خواست‌هایی بودند که ۳۵۰ تظاهرکننده نیز در روز شنبه درمونیخ بر روی پلاکاردهای خود نوشته بودند. این تظاهرکنندگان همچنین خواهان این بودند که کودکان پناهجو از پدر و مادرانشان جدا نشوند.

خواست‌های اعتصاب‌کنندگان
پناهجویان از روز شنبه زیر این چادرها دست به تحصن و اعتصاب غذا زده‌اندپناهجویان از روز شنبه زیر این چادرها دست به تحصن و اعتصاب غذا زده‌اند
"حنیفه وفایی" ۲۸ ساله از پدر و مادری افغان در ایران به دنیا آمده و از ایران به همراه سه فرزند و همسرش از مرز زمینی به ترکیه و یونان و سپس به مجارستان رفته است. این خانم در مجارستان با یک تاکسی که تنها چهار نفر جای خالی داشته به اتفاق همسر و دو فرزند ۸ و ۹ ساله‌اش به آلمان می‌‌آیند اما پسر ۱۲ ساله آنها می‌ماند تا با تاکسی بعدی فرستاده شود. این نوجوان ۱۲ ساله در اتریش توسط پلیس دستگیر می‌شود و هم‌اکنون در پاسگاه مرزی پلیس اتریش زندانی است.

همسر حنیفه به محض ورود به خاک آلمان به زندان مخصوص کسانی که حکم "اخراج" گرفته‌اند و باید خاک آلمان را ترک کنند فرستاده می‌شود و خود او نیز باید تا دو روز دیگر خاک آلمان را ترک کند. او هم اکنون به همراه دو فرزند ۸ و ۹ ساله‌ در چادر محل تحصن پناهجویان در میدان ریندرمارکت مونیخ در اعتصاب غذا به سر می‌برد. او به دویچه‌وله می‌گوید خواسته‌اش این است که دولت آلمان او و خانواده‌اش را به عنوان پناهنده بپذیرد و هرچه سریعتر پسر ۱۲ ساله‌اش هم به آنها ملحق شود.

پناهجوی دیگری به نام امید ۲۹ ساله که چهار سال است تقاضای پناهندگی داده به دویچه‌وله می‌گوید که خواست اصلی او قبول درخواست پناهندگی او و پایان گرفتن این بلاتکلیفی است. به گفته امید کسانی در میان اعتصاب‌کنندگان هستند که ۱۰ سال است تقاضای پناهدگی داده و همچنان بلاتکلیف هستند.

امید به دویچه‌وله می‌گوید: «تقاضاهای ما برای بهبود وضعیت کمپ‌های پناهندگی از ۱۵ ماه پیش در مارس ۲۰۱۲ آغاز شد و با راهپیمایی پناهجویان در سرتاسر آلمان علنی شد و ما با نمایندگان مجلس هم درباره مشکلاتمان صحبت کردیم اما متاسفانه تا کنون هیچ نتیجه‌ای نداشته است».

"مرگ تدریجی"

سایت تلویزیون دولتی بایرن با یکی دیگر از این پناهجویان به نام "روبرت سِکو" گفت‌وگو کرده. او اعتصاب غذا را فریاد یاری دانسته و گفته: «ما انسانیم و باید با ما مثل یک انسان رفتار شود. ما هیچ حقوقی نداریم و می‌خواهیم این شرایط تغییر کند».

"وادو واتول" پناهجوی دیگری است که به تلویزیون مونیخ گفته که احساس می‌کند او را تنها گذاشته‌اند. این جوان اهل اتیوپی در حالی که گریه می‌کرد گفته است: «ما خانواده و کشورمان را ترک کردیم و حالا داریم در یک زندان مشابه آنچه قبلا گرفتار آن بودیم زندگی می‌کنیم».

"لوکاس یوهانس" پناهجوی دیگر اتیوپیایی گفته: «ما در سرزمینمان با گلوله کشته می‌شویم و اینجا به تدریج می‌میریم».

مخالفت با "جیره غذایی"

متاسفانه تلاش‌های "بخش فارسی دویچه وله" برای تماس با اداره خارجیان مونیخ به نتیجه نرسید و در آخرین تماس تلفنی، یکی از کارمندان این اداره به ما توصیه کرد که با اداره تامین اجتماعی که وابسته به شهرداری مونیخ است تماس بگیریم.
"آندریاس دانشی" سخنگوی رسانه‌ای اداره تامین اجتماعی مونیخ در گفت‌وگو با دویچه‌وله گفت که کارشناسان این اداره و اداره جوانان در محل اعتصاب حاضر شده و موقعیت را دیده‌اند و با پناهجویان گفت‌وگو کرده‌‌اند.

آقای دانشی تصریح کرد که اداره متبوعش هیچ مسئولیتی درباره محل اقامت و وضعیت زندگی پناهجویان ندارد و این تصمیمات به دولت ایالتی بایرن مربوط می‌شود. حضور کارشناسان این اداره در محل تحصن پناهجویان هم تنها به این دلیل بوده که این تحصن بدون اجازه صورت گرفته و آنجا یک مکان عمومی است و به همین دلیل به آنجا رفته‌اند تا مشکلی از این نظر برای افراد متحصن پیش نیاید.

به گفته آقای دانشی اداره تامین اجتماعی تنها مسئول پرداخت پول و غذا به پناهجویان است. این اداره همچنین وظیفه دارد کودکان بدون سرپرستی را که تقاضای پناهندگی کرده‌اند تحت پوشش گرفته و با همکاری اداره جوانان به وضعیت آنان رسیدگی کند.

یکی از خواسته‌های پناهجویان حذف جیره غذایی و به جای آن پرداخت پول غذا به آنهاست. آندریاس دانشی می‌گوید: «این که به جای جیره غذایی به پناهجویان پول پرداخت شود چیزی نیست که ما درباره آن تصمیم بگیریم، این تصمیمی است که در ادارات بالاتر گرفته می‌شود اما ما هم مخالف دادن جیره غذایی هستیم».

از آقای آندریاس دانشی پرسیدیم که افراد متحصن از روز سه‌شنبه اعلام اعتصاب غذای خشک کرده‌اند. آیا در این رابطه آنها از مراقبت‌های خاصی برخوردار خواهند شد؟ وی گفت: «ما کار دیگری نمی‌توانیم بکنیم جز اینکه آنها را تحت نظر داشته باشیم». 

تلویزیون دولتی بایرن با الیزابت رامزوِس، مسئول خدمات اجتماعی شهرداری مونیخ گفت‌وگو کرده است. او تقاضاهای این پناهجویان را منطقی و به جا دانسته و گفته که معتقد است روند رسیدگی به تقاضای پناهندگی باید کوتاه‌تر شود و پناهجویان به جای نگهداری در کمپ‌های گروهی بایستی در خانه‌های شخصی اقامت داشته باشند.

این کارشناس امور پناهدگان همچنین تاکید کرده که محدودیت‌های پناهجویان درایالت بایرن بیشتر از جاهای دیگر است.

Montag, 24. Juni 2013

دوم تیر ۱۳۱۸، هفتاد و چهارمين زادروز صمد بهرنگی گرامی باد.


دوم تیر ۱۳۱۸، هفتاد و چهارمين زادروز صمد بهرنگی گرامی باد
 "همه اش که نباید ترسید 
راه که بیفتیم،
 ترسمان می ریزد


   «مرگ خیلی آسان می‌تواند به سراغ من بیاید، اما من تا می‌توانم زندگی می‌کنم، نباید به پیشواز مرگ بروم. البته اگر یک وقتی ناچار با مرگ روبرو شوم که می‌شوم، مهم نیست. مهم این است که زندگی یا مرگ من، چه اثری در زندگی دیگران داشته باشد...»

«به سوی آزادی» گردهمايی بزرگ مقاومت ايران

«به سوی آزادی» گردهمايی بزرگ مقاومت ايران 
گوشه ای از گردهمائی بزرگ ایرانیان آزاده در سالن ویلپنت پاریس
 شنبه 22 ژ.ون 2013

گرامی باد یاد شاعر، نمایشنامه­ نویس و کارگردان انقلابی تئاتر چریکفدائی خلق سعید سلطان­ پور

گرامی باد یاد سعید سلطان­پور و همه انسان­ های آزاده و برابری­ خواه که در دفاع از حقوق حقه مردم ایران برای یک زندگی بهتر و آزاد جان خود را از دست داده ­اند 

سی و یکم خرداد، سال روز اعدام شاعر، نمایشنامه­ نویس و کارگردان انقلابی تئاتر چریک
فدائی خلق سعید سلطان­ پور است.
حکومت جنایتکار اسلامی در ۳۱ خرداد سال ۱۳۶۰ در یک هجوم وحشیانه، به شکل تازه­ای کشتار فرزندان فداکار و انقلابی مردم ایران را آغاز کرد و سعید سلطان پور را همراه ۱۴ تن از دیگر زندانیان سیاسی به قتل رساند. ماموران امنیتی حکومت اسلامی، سعید را در شب جشن ازدواج اش دستگیر کردند و هنگام اعدام سلطان­پور و هزاران اعدامی دیگر، خمینی رهبر، خامنه­ای رییس جمهور و میرحسین موسوی نخست وزیر بود.

از همین مقطع بود که رژیم شمشیر سرکوب خود را از رو بست و سیاست سرکوب آشکاری را در تمامی جامعه در پیش گرفت که در نتیجۀ آن، روز به روز بر شدت پای­مالی حقوق مردم و کشتار دگراندیشان، آزادی خواهان و برابری طلبان افزوده شد.

سعید سلطان ­پور، یکی از چهره های درخشان ادبیات و هنر و مبارزه مردم ایران بود و در در دفاع از آزادی و برابری، سال­های پرباری از زندگی اش را در زندان و زیر شکنجه و آزار رژیم شاه گذراند و در حکومت اسلامی نیز به خاطر هنر، خلاقیت ادبی و تاثیرات شگرفی که در فرهنگ پایداری باقی می گذاشت بی درنگ دستگیر شد و در زمان کوتاهی پس از آن به قتل رسید.

سعید سلطان پور یادآور خاطره شاعران و هنرمندان انقلابی و مبارزی هم­چون قره­العین، عارف، فرخی یزدی و عشقی بود و پیوندی بین سنت پایداری گذشته و اکنون جامعه ما به شمار می آمد


.

Mittwoch, 19. Juni 2013

سی خرداد 1388: شهادت ندا آقاسلطان

بدون شرح


مرگ بر جمهوری اسلامی

در سی و دومین سالگرد قیام سی خرداد 1360

 
30 خرداد1360: تظاهرات نیم ملیون نفری مردم تهران
  "بعدازظهر روز 30خرداد سال 1360 قریب 500هزارتن از مردم تهران، به‌دعوت سازمان مجاهدین خلق ایران به‌خیابانها آمدند تا با یك تظاهرات مسالمت‌آمیز، اعتراض خود را علیه اختناق و سركوب رژیم ابراز كرده و با خمینی اتمام حجت نمایند. سیل جمعیت درحالی‌كه از خیابان انقلاب و اطراف آن به‌سمت مجلس ارتجاع در حال حركت بود، با آتش سنگین تیربارو دیگرسلاحهای پاسداران جنایتكار خمینی مواجه شد. پاسداران طی اطلاعیه رسمی كه بارها از رادیو تلویزیون رژیم پخش شد، اعلام كردند طبق فرمان شخص خمینی، تظاهركنندگان را به‌گلوله بسته اند. درجریان این كشتار جنایت بار، صدها تن ازمجاهدین و مردم بی‌دفاع شهید و مجروح شدند و هزاران تن به‌اسارت نیروهای خمینی درآمدند. بدین ترتیب روز 30 خرداد سال 60 به‌یك سرفصل مهم درتاریخ معاصر ایران تبدیل شد. دراین روز خمینی بادریایی از خون با مردم فاصله گرفت و به‌مشروعیت گذرای سیاسی رژیمش نیز مهر پایان زده شد. از روز 30 خرداد60، مقاومت انقلابی و عادلاته ایران برای سرنگونی این رژیم ضد بشری، قد برافراشت. مقاومتی كه طی 32 سال گذشته با تقدیم 120هزار شهید، پرچم شرف و عزت ایران و ایرانی را هم‌چنان در اهتزاز نگاه داشته است."

Montag, 17. Juni 2013

بیست و هفت خرداد1382: تهاجم 1300 پلیس فرانسوی به‌ مقر شورای ملی مقاومت

بیست و هفت خرداد1382: تهاجم 1300 پلیس فرانسوی به‌ مقر شورای ملی مقاومت
در روز 27 خرداد 1382 برابر با 17 ژوئن 2003، در جریان توطئه و زد و بند بین رژیم ایران و دولت فرانسه، 1300 پلیس این کشور به ‌مقر شورای ملی مقاومت ایران در شهر اورسوراواز فرانسه و خانه‌های اعضای مقاومت دراطراف پاریس یورش برده و از جمله مریم رجوی، رییس‌جمهور برگزیده‌‌‌‌‌‌‌ این شورا و صدها تن از كادرها، اعضا و مسئولان را بازداشت كردند. بنا به فیلمهایی که توسط مقاومت ایران انتشار یافته مقر مقاومت ایران توسط پلیس فرانسه غارت شد و بسیاری از اماكن آن تخریب گردید. این حملات كه به‌ درخواست رژیم ایران و ما بازای بیش از 8 میلیارد دلار معامله ‌‌‌‌‌‌‌سودآور در كادر سیاست مماشات توسط دولت فرانسه انجام گرفت، موجی از مخالفتها و اعتراضات را در داخل فرانسه و سراسر جهان برانگیخت. بیش از 16 تن در كشورهای مختلف اروپایی، دست به‌خودسوزی اعتراضی زدند که دو تن به نامهای صدیقه مجاوری و ندا حسنی جان خود را از دست دادند. صدها ایرانی دیگر نیز در فرانسه و دیگر كشورها، از جمله در اتاوای کانادا، در اعتراض به ‌این عمل، اقدام به‌اعتصاب غذا كردند. سرانجام قضائیه فرانسه با ترجیح عدالت بر سیاست، حكم آزادی خانم رجوی را پس از 17 روز از زندان صادر كرد. هر ساله در این ایام گردهمایی بزرگی در فرانسه با شرکت دهها هزار تن برگزار می شود.

ظاهرات ایرانیان در مقابل کنسولگری رژیم آخوندی در شهر مونیخ

ظاهرات ایرانیان در مقابل کنسولگری رژیم آخوندی در شهر مونیخ
رای تو ، شرکت در قتل هموطن من است

نه به انتخابات ، نه به جمهوری اسلامی 
زمان: جمعه14(یونی)2013
ساعت :11تا14
مکان : کنسولگری جمهوری اسلامی در شهر مونیخ
Generalkonsulat der islamischen Republik ,
Mauerkircherstr. 59
81679 München 
کانون همبستگی ایرانیان مونیخ

Dienstag, 4. Juni 2013

؛ سالگرد سرکوب جنبش دانشجوئی در میدان تیان آن من چین

روزی که دولت چین مخالفانش را سرکوب کر 

بیست و چهار سال پیش در چنین روزی دولت چین به شکل خشونت آمیزی، جنبش دانشجویان 

  خواهان دمکراسی را در میدان تیان آن من و مقابل دوربین خبرنگاران سرکوب کرد


چهار ژوئن 1989 ، پکن چین: عبور تانک از روی مخالفین تجمع کرده در میدان “تیان آن من”