Samstag, 19. April 2014

گرامی‌ باد یاد رفیق کبیر بیژن جزنی و یارانش!

گرامی‌ باد یاد رفیق کبیر بیژن جزنی و یارانش

  • خورشید روی تپۀ سرخ اوین دمید
    گرامی‌ باد یاد رفیق کبیر بیژن جزنی و یارانش!
    در قطره قطره خون ِ گرم که دل می‌زد؛
    در چشمه‌های سرخ که می‌جوشید،
    از حفره‌های رهگذر ِ سربِ داغ در تن ِ رزم آوران ِ خلق،
    در لحظۀ شهادت ِ نامنتظر
  • در آستان ِ آبی ِ شبگیر ِ انقلاب.
  • وآنگاه روی شانۀ مجروح کوهسار اوین
  • خورشید ِ خونگرفتۀ نه ارغوان شک
در شبانگاه۲۹ فروردین ۱۳۵۴، زنده‌یاد «بیژن جزنی» همراه با ۶ نفر از رفقای گروه و ۲ نفر از زندانیان مجاهد در تپه‌های اوین توسط مأمورین ساواک و شکنجه‌گران زندان اوین تیرباران می‌گردد. شش فدایی(حسن ضیاظریفی، احمد جلیلی افشار، مشعوف کلانتری، عزیز سرمدی، محمد چوپان‌زاده، عباس سورکی) و دو مجاهد (مصطفی جوان خوشدل، کاظم ذوالانوار) همراه با بیژن جزنی تیرباران شدند. روزنامه‌های نظام سلطنتی فردای روز کشتار بیژن و یارانش خبر دادند که ۹ زندانی در حین فرار از زندان کشته شدند. این موضوع تا زمان انقلاب بهمن و دستگیری و محاکمهٔ شکنجه‌گران ساواک مسکوت ماند. در دادگاه ِ«آرش» -شکنجه‌گر ساواک – که پس از انقلاب صورت گرفت، وی تشریح کرد که بیژن و یارانش را به تپه‌های اوین برده و در آن‌جا به رگبار گلوله بستند. پیکر او در قطعه ۳۳ بهشت زهرا ردیف ۱۱۹ شماره ۴ به خاک سپرده شد.
بیژن جزنی هرگز از مواضع خود عدول نکرد و به فعّالیت‌های نظری و عملی خود ادامه داد. همهٔ آثار بیژن جزنی در زندان و طی سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۳ نوشته شده است. این آثار بیان‌گر تلاش بخشی از چپ ایران در دو دههٔ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ است که می‌خواست ضمن حفظ استقلال خود از چین و شوروی، بر بنیان منافع و مصالح جامعه ایران فعالیت کند،
 یادشان جاودان و راهشان پرره رو باد

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen